Psycholog, psychoterapeuta, psychiatra
Kto jest kim w obszarze zdrowia psychicznego?

Decyzja o rozpoczęciu psychoterapii dla większości osób jest trudna do podjęcia. Często zajmuje ona dużo czasu, a poszukiwania psychoterapeuty - bywa, że jeszcze więcej. W tym poście odpowiem krótko na pytanie „kto jest kim” w obszarze zdrowia psychicznego. Mam nadzieję, że będą to pomocne informacje w kontekście wyboru specjalisty i tego, na co zwrócić uwagę, o co warto dopytać jeśli mamy wątpliwości.

Psycholog - to osoba, która ukończyła 5-letnie kierunkowe studia magisterskie. Po zakończonych studiach większość osób wybiera swoją ścieżkę zawodową poprzez uczestniczenie w kursach, szkoleniach, studiach podyplomowych, przygotowujących do pracy w określonym obszarze. Psycholog zajmujący się zdrowiem psychicznym może pracować m.in. w szpitalach, poradniach, różnego rodzaju ośrodkach pomocowych, ośrodkach interwencji kryzysowej. Zajmuje się udzielaniem pomocy psychologicznej, poradnictwem psychologicznym lub diagnozą psychologiczną (np. badanie osobowości, inteligencji, funkcji poznawczych). Warto zaznaczyć, że psycholog bez ukończonego szkolenia psychoterapeutycznego, nie ma kompetencji do prowadzenia psychoterapii. Poza tym psycholog może pracować również w branżach nie związanych bezpośrednio ze zdrowiem psychicznym, np. w biznesie, marketingu i sprzedaży, w sporcie. W grupie zawodowej psychologów możemy również spotkać psychologów klinicznych - jest to osoba, która poza ukończonymi psychologicznymi studiami magisterskimi, ukończyła również 4 lub - letnie szkolenie specjalizacyjne w zakresie psychologii klinicznej osób dorosłych lub dzieci i młodzieży, w związku z czym posiada dużą wiedzę i doświadczenie w diagnozie i terapii zaburzeń psychicznych.

Psychoterapeuta
- to osoba, która ukończyła szkolenie w zakresie psychoterapii. Przeważnie z wykształcenia jest również psychologiem, ale często szkolenia terapeutyczne kończą osoby po innych kierunkach, np. socjologii, pedagogice czy medycynie. Obecnie w Polsce nie ma obowiązującej ustawy o zawodzie psychoterapeuty, w związku z czym psychoterapeutą może nazywać się np. osoba po ukończeniu weekendowego szkolenia. Dobra praktyka oraz zalecenia różnego rodzaju towarzystw psychoterapeutycznych wskazują, iż psychoterapeuta powinien ukończyć szkolenie, które trwa najczęściej 4 lata. W jego trakcie osoba zdobywa niezbędną wiedzę dotyczącą problemów zdrowia psychicznego oraz umiejętność pracy z nimi. Dodatkowo częścią wielu szkoleń terapeutycznych są również staże i przejście terapii własnej, co pozwala nabyć kolejnych umiejętności praktycznych i zbudować konieczny warsztat własny. Główne nurty psychoterapeutyczne to m.in. nurt psychodynamiczny, poznawczo-behawioralny, systemowy, Gestalt. Każda z tych szkół posiada swoje własne rozumienie trudności natury psychicznej oraz metody i sposób pracy z klientem. Zawód psychoterapeuty wymaga stałego podnoszenia swoich kompetencji w postaci udziału w dodatkowych kursach oraz szkoleniach, a także pracy pod superwizją - czyli pod opieką innego psychoterapeuty z większym doświadczeniem klinicznym oraz ukończonym specjalnym kursem.

Psychiatra
- jest lekarzem z ukończoną specjalizacją w zakresie psychiatrii. Zajmuje się diagnozą zaburzeń psychicznych,a w razie potrzeby również leczeniem farmakologicznym. Psychiatra może również ukończyć szkolenie psychoterapeutyczne i dzięki temu również prowadzić terapię.

Seksuolog
- w tym przypadku rodzaj pomocy, jakiej możemy spodziewać się od tego specjalisty będzie zależał od bazowego wykształcenia. Lekarz seksuolog zajmuje się przede wszystkim biologicznym podłożem problemów seksuologicznych, może skierować na potrzebne badania diagnostyczne, lub wypisać odpowiednie leki. Natomiast psycholog seksuolog to osoba, która ukończyła dodatkowe szkolenie w zakresie seksuologii, pomaga w pracy nad psychicznym aspektem problemów seksuologicznych, który może być przyczyną lub skutkiem tych trudności. Większa część psychoterapeutów posiada wiedzę i doświadczenie w pracy nad niektórymi trudnościami natury seksuologicznej, dlatego warto rozmawiać o tym obszarze ze swoim terapeutą, bez konieczności zwracania się do razu do osobnego specjalisty.